-Πως είναι να μιλάει κάποιος/κάποια για όλο αυτό το πλούσιο δυναμικό που διαθέτει.
-Να αναγνωρίζει ικανότητες, δεξιότητες στις οποίες στηρίζεται. Να βρίσκει πως τις έμαθε και από ποιόν/ποιαν.
-Πώς είναι να αφηγείται ιστορίες που μαρτυρούν πράγματα που σχετίζονται με τις αξίες του/της και τα επιτεύγματά του.
-Πώς είναι όταν εκφράζει τα όνειρα, τις ελπίδες του/της για όσα θέλει να κάνει στη ζωή του.
-Πόσο σημαντικό είναι να βρίσκει μόνος/η τις απαντήσεις σε όλα αυτά αντλώντας έμπνευση από τον πολυιστορικό εαυτό της/του.
-Πως είναι να βρίσκει ασφάλεια σε όλα αυτά για τα οποία έχει μιλήσει στις συνεδρίες και να τα έχει μπροστά της/του συγκεντρωμένα σε μια ζωγραφιά, σ’ έναν Οδικό Χάρτη.

Στην αφηγηματική συνεδρία τιμούμε το γεμάτο κομμάτι του ανθρώπου.
-Με μια καινούργια ματιά, ένα καινούργιο τρόπο ν’ ακούμε Μ’ ένα κοίταγμα που επιτρέπει στο άτομο να αισθανθεί ότι το σέβονται και του επιτρέπεται να υπάρχει.
-Τον/την υποδεχόμαστε γνωρίζοντας ότι έχει κάνει ό, τι μπορεί από τη θέση που είναι.
-Ακούμε δίνοντας προτεραιότητα στη γνώση, στις ικανότητες στην εμπειρία του ανθρώπου.

Η ιδέα είναι να κτίσουμε με τον ενδιαφερόμενο, την ενδιαφερόμενη μια ιστορία που θα τον/ την κάνει πιο δυνατό/τη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στις οποίες έρχεται αντιμέτωπος/η.
-Καλούμε τους ανθρώπους να μιλήσουν για τον εαυτό τους από τη θέση του γεμάτου. Ως αφηγηματική θεραπεύτρια όταν κάποιος /κάποια έρχεται να με δει μπορώ να τον/την δω με την έλλειψη που έχει π.χ. έλλειψη δουλειάς ή κινήτρων ή έχω την επιλογή να την δω σαν ένα πρόσωπο γεμάτο π.χ. είναι μητέρα ,έχει αξίες, είναι μέλος μιας ομάδας κ.λπ. Άρα οι ερωτήσεις μου στοχεύουν αυτό το γεμάτο κομμάτι δηλαδή τις ικανότητες, τις προθέσεις, τη γνώση, την εμπειρία.