Εμείς οι αφηγηματικοί θεραπευτές, αφηγηματικές θεραπεύτριες όταν αναφερόμαστε σε ζευγάρια δεν εννοούμε μόνο τα ετερόφυλα αλλά οποιοδήποτε ζευγάρι όταν παρουσιάζεται με αυτήν την ιδιότητα. Έτσι από την αρχή της θεραπείας χρησιμοποιούμε μια γλώσσα και ερωτήσεις που ενθαρρύνουν το ζευγάρι να μπει σε μια σχεσιακή αναγνώριση του εαυτού των συντρόφων /συντροφισσών και των θεμάτων που έχουν αντιμετωπίσει.

Αυτές οι πρακτικές σχεσιακών συζητήσεων έχουν ως πρόθεση να εισάγουν σχεσιακή σημασία στην εξατομίκευση ερμηνειών συμπεριφοράς και να βοηθήσει ζευγάρια να αποκαταστήσουν αυτές τις ερμηνείες σ’ένα σχεσιακό σχεδιασμό που ενθαρρύνει τα ζευγάρια να ξεκινήσουν να βλέπουν και να δοκιμάζουν τον δικό τους εαυτό ως <<εαυτό σε σχέση>> .

Όλη αυτή η διαδικασία βοηθάει τους συντρόφους/τις συντρόφισσες να πάρουν θέση στα γεγονότα και όχι στα πρόσωπα και να τοποθετηθούν σ’αυτά. Τους βοηθάει να ξαναδούν τα γεγονότα ν’ ακούσουν χωρίς παρεμβολές τα γεγονότα από το στόμα του κάθε εμπλεκομένου/της κάθε εμπλεκομένης για το πώς τα έζησε, τι επιρροή είχαν επάνω του/ επάνω της ,πως αντιστάθηκε και πως έφτασαν στην κρίση .Έτσι και οι δυο θα δουν τι δεν λειτούργησε στη σχέση τους καθώς και τι πρέπει ν’ αλλάξουν για να προχωρήσουν είτε μαζί, είτε να συνεχίσουν χωριστά αν αυτά που τους οδήγησαν στο γραφείο μας είναι ανυπέρβλητα.